เด็กก็สายตายาวได้นะรู้ยัง?

ยังเด็กอยู่เลยทำไมถึงสายตายาวแล้วหล่ะ?

หลายคนมักจะคิดว่า สายตายาวจะเกิดกับผู้ใหญ่ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว สายตายาวไม่ได้จำกัดว่าจะเกิดกับผู้ใหญ่เท่านั้นแต่สามารถเกิดได้กับคนทุกวัย

สิ่งที่เรามักเข้าใจผิดคือ “สายตายาวตามวัย” กับ “สายตายาว” เป็นสิ่งเดียวกัน

โดยในความเป็นจริงแล้ว 

สายตายาว ≠ สายตายาวตามวัย

สายตายาวที่เกิดในวัยเด็ก เราจะเรียกว่า สายตายาว(Hyperopia)
สายตายาวในผู้ที่ใหญ่ที่มีอายุตั้งแต่ 40 ปี เรียกว่า สายตายาวตามวัย (Presbyopia)

สาเหตุการเกิดภาวะสายตายาว และ สายตายาวตามวัย

สายตายาว(Hyperopia) มีสาเหตุมาจาก ขนาดลูกตามีความยาวน้อยกว่าปกติ หรือ/และ ผิวกระจกตามีความแบนมากกว่าปกติ ทำให้แสงที่เข้าสู่ดวงตาไปโฟกัสบริเวณหลังจอรับภาพ ทำให้เห็นภาพไม่ชัดเจน โดยเฉพาะเวลามองที่ระยะใกล้ หากสายตายาวมีปริมาณมากจะทำให้มองในระยะไกลไม่ชัดร่วมด้วย

สาเหตุของสายตายาวจะเกี่ยวกับระบบการหักเหแสงของดวงตา

สายตายาวตามวัย(Presbyopia) มีสาเหตุมาจาก เลนส์แก้วตาเริ่มสูญเสียความยืดหยุ่น ความสามารถในการเพ่งและโฟกัสภาพในระยะใกล้ด้อยลง เป็นผลทำให้เรามองวัตถุที่มีขนาดเล็กในระยะใกล้ไม่ชัด  

สาเหตุของสายตายาวจะเกี่ยวกับความเสื่อมของอวัยวะ

อ่านรายละเอียดของสายตายาวตามวัยได้ที่ https://bit.ly/37a62qK

สายตายาวในเด็กมีอาการอย่างไร 

อาการของสายตายาว ขึ้นอยู่กับปริมาณสายตายาว และ ความสามารถในการเพ่ง(Accommodation)

โดยแบ่งออกเป็น 3 ระดับ

1.ไม่มีอาการ ยังมองเห็นได้ชัดทั้งระยะไกลและใกล้ 

ในกลุ่มเด็กที่มีสายตายาวไม่มาก ส่วนใหญ่แล้วจะมองเห็นได้ชัดเจนทั้งระยะไกลและระยะใกล้จนแอบคิดว่าไม่มีปัญหาสายตาใดๆ เป็นเพราะว่าเด็กจะมีความสามารถในการเพ่ง(Accommodation)ได้ดีมากกว่าผู้ใหญ่ โดยกระบวนการเพ่งนี้จะทำงานโดยอัตโนมัติและช่วยปรับโฟกัสแสงที่ตกเลยจอรับภาพให้กลับมาอยู่บนตำแหน่งจอรับภาพได้ แต่ถึงแม้ว่าจะมองเห็นได้ชัดเจน ในบางทีก็จะมีอาการตาล้าหรือเมื่อยตาได้ เนื่องจากต้องทำการเพ่งอยู่ตลอดเวลา 

การแก้ไข การใส่แว่นตาโดยใส่เลนส์ที่มีค่าบวก(เลนส์นูน)จะช่วยลดภาระการเพ่งของดวงตาได้ ช่วยลดอาการตาล้าได้

2. มีอาการมองในระยะใกล้ไม่ชัด

ในกรณีของคนที่มีค่าสายตายาวมากในระดับหนึ่ง จะเริ่มส่งผลต่อการมองเห็น โดยเฉพาะการมองในระยะใกล้ เนื่องจากการมองในระยะใกล้ต้องใช้กำลังในการเพ่งของดวงตามากกว่าการมองในระยะไกล จนในบางกรณีกำลังในการเพ่งที่เรามีอาจไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะควบคุมสายตายาวทั้งหมดได้ ผลก็คือ สามารถที่จะมองในระยะไกลได้ชัดเจนอยู่ แต่จะเริ่มมองภาพในระยะใกล้ไม่ชัด และมีอาการตาล้าหรือเมื่อยตาเมื่อต้องใช้สายตาในระยะใกล้

การแก้ไข การใส่แว่นตาโดยใส่เลนส์ที่มีค่าบวก(เลนส์นูน)จะช่วยทำให้มองในระยะใกล้ได้ชัดเจนและลดภาระการเพ่งของดวงตา

3. มองไม่ชัดทั้งระยะใกล้และระยะไกล

ในกลุ่มที่มีค่าสายตายาวปริมาณมากเกินกว่าความสามารถในการเพ่งของดวงตาที่เรามี ไม่สามารถเพียงพอที่จะควบคุมสายตายาวได้ไม่ว่าจะเป็นการมองที่ระยะใดๆ สิ่งที่เกิดขึ้นคือมองไม่ชัดทั้งในระยะไกลและระยะใกล้ สายตายาวในระดับนี้ถ้าเกิดขึ้นในวัยเด็กมีความเสี่ยงที่จะเกิดภาวะตาขี้เกียจได้

การแก้ไข การใส่แว่นตาโดยใส่เลนส์ที่มีค่าบวก(เลนส์นูน)จะช่วยทำให้มองเห็นได้ชัดทั้งในระยะไกลและระยะใกล้ ช่วยลดภาระการเพ่งของดวงตา และลดความเสี่ยงการเกิดภาวะตาขี้เกียจในเด็ก